Donki Sjot (2)

In 1984 stopt Thermolux Isolatieglas b.v. als sponsor en verandert de naam weer in Donki Sjot. Financieel breken nu moeilijker tijden aan. O.a. trainersvergoedingen moeten verlaagd worden. Maar bestuur en leden blijken inventief: er worden teamsponsors gezocht en bij wedstrijden worden tegen vergoeding reclameborden in de zaal geplaatst. Ook jaarlijkse deelname aan de Grote Clubactie levert een flink bedrag op. Eén lid verkocht zelfs 80 loten! Later vermindert bij de leden de animo voor zulke deur-tot-deuracties aanzienlijk, wat het er voor de penningmeesteressen Lout van Nisselrooij en Ria van Alebeek niet gemakkelijker op maakt de touwtjes aan elkaar te knopen.

In 1985 worden dames 1 en heren 1 allebei kampioen in de promotieklasse. Hiermee is de stap naar landelijk volleybal gemaakt! De redactie van het clubblad schrijft dan:

"Bedenk dat Donki Sjot groot geworden is, niet door prestaties, maar door clubgeest. Die clubgeest is altijd voor velen de reden geweest om zich bij de vereniging aan te sluiten, los van de vraag of men volleybal nu de leukste sport vond."

Dit citaat geeft helder de tweeslachtigheid aan waarmee Donki Sjot in de latere jaren steeds te kampen zou hebben: moeten we vooral prestaties nastreven of vooral een gezelligheidsclub zijn, of is allebei tegelijk mogelijk?
Naarmate het bestuur professioneler werkt, daalt bij de leden de bereidheid om zich buiten het sporten zelf ook voor de vereniging in te zetten. Niet voor niets zegt de voorzitter bij het kampioenschap van heren 2 in de 1e klasse:

"Volleyballen doen we met z'n allen."

Ter gelegenheid van het 15-jarig bestaan speelt heren 1 een wedstrijd tegen het dames-eredivisieteam van VVC.
Inmiddels is in 1985 Joep van Giersbergen als trainer/coach de dames komen begeleiden. Maar blijkbaar is dames trainen een zwaar vak, want in 1987 volgt Jacq Koppers hem op en weer een jaar later Pieter van de Ven.
Bij de heren blijkt vanaf 1986 de ex-sterspelverdeler van het Nederlands team, Ton van de Wiel, als trainer/coach/speler een geweldige inspirator te zijn. Al na een jaar weet hij de heren naar de 2e divisie te loodsen. Maar terwijl de heren recreanten zowel in 1987 als 1988 promoveren en er ook met damesrecreanten gestart wordt, moet dames 1 een stapje terug doen uit de 3e divisie.
Inmiddels zijn de leden het zwarte tenue met gele cijfers beu. Na heftige discussies kiest de ledenvergadering in 1987 voor blauw met een witte dwarsstreep, lange mouwen en witte sokken.
In het volgende jaar moet door gebrek aan zaalruimte de niet-competitiespelende trimmersgroep helaas opgeheven worden.
Een sportief hoogtepunt in deze periode is de wedstrijd van heren 1 tegen een vertegenwoordigend team uit Peking, ondanks het verlies met 3-0.