Donki Sjot (3)
De vanaf 1992 zonder sponsor weer als Donki Sjot opererende vereniging wordt financieel op zichzelf teruggeworpen. Om donaties te verwerven wordt het gezelschap "Vrienden van Donki Sjot" opgericht.
Met hun degradatie naar de 2e divisie zijn Heren 1 inmiddels begonnen aan wat het Brabants Dagblad later een "vrije val" zal noemen. Een aantal senioren stopt of wil minder intensief gaan trainen en er is onvoldoende aanvulling van onderaf. Het wordt ook steeds moeilijker om leden te activeren voor kader- en bestuursfuncties, wedstrijdleiding, zaalwacht enz. Het bestuur besluit zich vooral te gaan richten op de jeugd, een verenigingsdeel dat de laatste jaren te weinig aandacht had gekregen.
Om kinderen voor de volleybalsport te mobiliseren gaat een Werkgroep Jeugd voortvarend van start. In 1993 behalen Meisjes-C een kampioenschap en wordt met E-jeugd (vanaf 6 jaar) gestart. Door het enthousiasme van de werkgroep en de jeugdtrainers loopt het aantal jeugdleden snel op, zodat het ledenaantal weer stijgt naar 171 in 1995.
Een domper is in 1993 het bericht dat Sint-Michielsgestel niet wil meebetalen aan een nieuwe sporthal in Den Dungen. Zou hij er nog ooit komen?
Tiny van Kuijk gaat Dames 1 trainen. Hij slaagt erin hen weer vanuit de 1e klasse via de promotieklasse naar de 3e divisie (1996) te brengen.
Bij de heren geeft Ton van de Wiel in 1993 het roer over aan Ron van Gijn, die het in 1995 op zijn beurt overdoet aan Hans Scheij. Helaas lukt het hun niet het tij te keren: via twee jaar 3e divisie zakt het vaandelteam in 1996 terug naar de promotieklasse, waarin ook Heren 2 zich bevindt.
Gelukkig blijft in dit laatste jaar van Cees Sieben als voorzitter het aantal jeugdleden stevig toenemen.
